บทที่ ๗ - เพชรอยากเรียนหนังสือ

         วีระนั่งกินข้าวกลางวันกับมานะในโรงอาหาร ข้าว
ติดคอกลืนไม่ลงจึงมองหากาน้ำ ส่วนมานะกินข้าวพลางมอง
ดูอีกา ซึ่งกำลังร้องอยู่บนต้นสักข้างโรงอาหาร วีระถามว่า
มานะเห็นกาไหมมานะตอบว่านั่นอย่างไรล่ะ ร้อง
กา อยู่บนต้นสักไม่เห็นหรือวีระหัวเราะฉันถามหา
กาน้ำ เธอบอกให้ฉันดูอีกาเพื่อนที่นั่งอยู่ใกล้
พากันหัวเราะ เพื่อนคนหนึ่งพูดว่าเมื่อวานซืนน้องของ
ฉันร้องอึงขึ้นว่า แม่ผึ้งมา ฉันนึกว่าเขาเห็นแม่พึ่งจะมาเสียอีก
ที่แท้ผึ้งบนมาฝูงใหญ่ชูใจพูดว่าฉันก็เหมือนกัน
อาบอกว่า หญ้าตายแล้ว ฉันตกใจนึกว่าย่าตาย ที่แท้หญ้า
ญี่ปุ่นที่อาปลูกไว้มันตายเพื่อน หัวเราะเสียงดังลั่น
ครูไพลินนั่งกินข้าวอยู่โต๊ะถัดไปหันมามอง นักเรียนจึงพา
กันเงียบ
         พอกินข้าวเสร็จ วีระชวนมานะไปนั่งเล่นใต้ต้นหว้า
ริมสนามหน้าโรงเรียน เขาเล่าว่า เขามีเพื่อนใหม่ชื่อเพชร
ครอบครัวของเพชร มีฐานะยากจนจึงอพยพเร่ร่อนเรื่อยมา
พ่อของเขาคิดจะเผาถ่านขาย ลุงของวีระไม่อยากจะ
ให้ใครทำลายป่า และปรารถนาดีต่อครอบครัวของเพชร จึง
ชวนมาเป็นลูกจ้างทำไร่องุ่น พ่อของเพชร ตกลง เขาจึงพา
กันไปอยู่บ้านหลังเล็ก ในไร่ใกล้ เขตบ้านของวีระ เพชร
เป็นลูกคนโต เขามีน้องสี่คน ไม่มีใครเรียนหนังสือเลย
เพราะต้องเร่ร่อนไม่เป็นหลักแหล่ง เพชรอยากเรียนหนังสือ
แต่พ่อของเขาขอให้ลุงไปแจ้งขอผ่อนผันที่อำเภอก่อนเพราะ
บ้านอยู่ไกลโรงเรียนมาก ตอนค่ำเพชรมาให้วีระสอนหนังสือให้
ลุงก็สนับสนุนและบอกเพชรว่า ถ้าอยากเรียนก็ต้องรีบเรียน
เพราะเวลาไม่คอยท่า
         วีระพูดว่าทีแรกเพชรพูดกระโชกโฮกฮาก กิริยาก็
กระด้างไม่สุภาพ พอเขาเห็นฉันพูดและปฏิบัติต่อลุง เขา
ก็เอาอย่าง ลุงปรึกษากับป้าว่า จะให้ฉันอบรมมรรยาทให้
เพชร เพราะดูท่าทางเขาฉลาดและความจำดี ถ้าได้คบกับ
คนดีก็จะพลอยดีด้วย ลุงว่าถ้าครอบครัวของเขาเดือนร้อน
อะไร ก็จะช่วยเหลือ ถ้าเขาอยู่นานช่วยทำให้กิจการของ
ลุงก้าวหน้า ลุงก็จะยกที่ดินบางส่วนให้ทำมาหากินไปชั่ว
ลูกชั่วหลาน
         ลุงของเธอให้เขาสัญญาเรื่องการทำงานไหม
มานะถาม
         ให้ทำซิวีระตอบแล้วลุงก็คอยกำกับเวลา
เขาทำงานด้วย จนกว่าจะไว้ใจได้ นี่เขาเพิ่งมาอยู่ที่
ไร่ลุงเมื่อวานนี้เอง ต้องสังเกตดูกันไปนาน
         เธอต้องให้เขากินข้าวด้วยไหมมานะซัก
         เขาหากินเอง ข้าวสารของเขาก็มี เมื่อเย็นวานนี้พ่อ
กับแม่ของเพชรไปที่เชิงเขา ฆ่าไก่ป่าตัวหนึ่งและหาหน่อไม้ได้
หอบใหญ่ เพชรก็เอาเบ็ดไปตกปลาที่หนองได้หลายตัว
เขาบอกฉันว่าได้ของกินมาก คุ้มค่าเหนื่อย ท่าทาง
พวกเขามีความสุขมาก เมื่อเช้านี้เขาเอาปลาย่างและแกงไก่
ใส่หน่อไม้มาให้ที่บ้านฉันตั้งเยอะ
         ปิติ มานี ชูใจ สมคิดและดวงแก้ว เดินเข้ามาหาวีระ
กับมานะ ปิติตรงเข้ามาต่อว่าแอบมาเล่นอะไรกันสองคน
ไม่ชวนพวกเราเลย ไหนว่าจะสามัคคีกัน เล่นอะไรก็
เล่นด้วยกันมานะตอบว่าวีระเล่าเรื่องเพชรให้ฉันฟัง
ชูใจทำตาโต ร้องขึ้นอย่างตื่นเต้น และประหลาดใจว่า
โอ้โฮ! แหวนเพชรหรือว่าสร้อยเพชร วีระโชคดีจริง
เธอได้มรดกจากใครล่ะ แบ่งให้ฉันบ้างซิวีระหัวเราะ
แล้วเล่าเรื่องเด็กชายเพชรให้เพื่อน ฟังอีก
         ทุกคนต่างมีความคิดเห็นตรงกันว่า ในวันหยุดถ้าไม่มี
ธุระอื่น จะนัดกันไปช่วยสอนหนังสือให้เพชร และจะช่วยกัน
บริจาคเสื้อผ้าให้น้อง ของเพชรด้วย
         วีระพูดว่าเพชรเล่าให้ฉันฟังว่า เขาเคยหนีพ่อไป
ดูนักเรียนเรียนหนังสือ เขาชอบเวลานักเรียนเรียนเลข
แล้วพากันท่องสูตรคูณ และอยากเตะฟุตบอลกับนักเรียน
พวกนั้น แต่ถ้าพ่อรู้พ่อก็เฆี่ยนเขาทุกที เพราะพ่ออยากให้
เขาช่วยทำงาน
         เขามาเรียนหนังสือที่โรงเรียนของเราไม่ได้หรือวีระ
เขาจะได้เป็นพรรคพวกเดียวกับเรามานีถาม
         เพชรอยากมาสมัครเข้าเรียน แต่เขาโตมากแล้วและ
ต้องช่วยพ่อแม่ทำงาน เพื่อจะได้มีรายได้เพิ่มขึ้น พ่อของเขา
พูดว่าถ้ามีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง เขาก็มีความประสงค์จะ
ให้น้องของเพชรเรียนหนังสือทุกคน เพราะสมัยนี้คน
ไม่เรียนหนังสือสู้คนเรียนหนังสือไม่ได้
         เธอคิดว่าเขาจะตั้งหลักฐานที่นี่ไหมสมคิดถาม
         เขาพูดกับลุงว่าที่นี่อุดมสมบูรณ์หากินสะดวก มีที่
กว้างขวางดีและไม่มีภัยอันตรายใด เขาจะรับจ้างลุงทำ
ไร่ไปให้นานที่สุด ดูท่าเขาจะชอบลุงมาก ถ้าเป็นเช่นนี้
ฉันรับรองว่าเขาต้องตั้งหลักฐานอยู่ที่นี่แน่นอน
         ดวงแก้วพูดว่าดีแล้วฉันจะโฆษณาให้เพื่อน รู้
และใครมีหนังสือที่ไม่ใช้แล้วก็ให้เขาบริจาคให้เพชรบ้าง
         พอดีเสียงระฆังดังขึ้น ทุกคนจึงพากันไปเข้าห้องเรียน

View English Translation


View New Vocabulary

Definition